یک کاشت حلزون شامل بخش های زیر می شود:
- یک میکروفون، که صدا ها را از محیط اطراف جمع آوری می کند.
- یک پردازش گر صدا که صداهای جمع آوری شده توسط میکروفون را انتخاب کرده و آن ها را سازمان دهی می کند.
- یک فرستنده و گیرنده (سیمیلاتور )که سیگنال ها را از پردازش گر صدا دریافت می کند و آن ها را به پالس های الکتریکی تبدیل می کند.
- یک ردیف الکترود که شامل گروهی از الکترود هاست که پالس ها را از سیمیلاتور جمع آوری می کند و آن ها را به بخش های مختلف عصب شنوایی ارسال می کند.
این دستگاه، شنوایی طبیعی را باز نمی گرداند ، ولی به فردی که دچار ناشنوایی است صورت جدید و کارامدی از صداهای موجود در محیط می دهد و او را قادر میسازد گفتار را به درستی درک کند.
یک دستگاه کاشت حلزون چگونه کار می کند؟
دستگاه کاشت حلزون با یک سمعک تفاوت بسیار زیادی دارد. سمعک ها در واقع، صدا ها را تقویت می کنند، در نتیجه آن ها بیش تر برای گوش های آسیب دیده به کار می روند. این در حالی است که دستگاه کاشت حلزون بخش های آسیب دیده گوش را دور می زند و به صورت کاملاً مستقیم عصب شنوایی را تحریک می کند. سیگنال های تولید شده به وسیله این کاشت از طریق عصب شنوایی به مغز ارسال می شود، تا به عنوان صدا ها تشخیص داده شوند. شنوایی از طریق کاشت حلزون با شنوایی طبیعی متفاوت است و یادگیری و فهم آن به زمان نیاز دارد. با این حال، به بسیاری از افراد این امکان را می دهد تا سیگنال های هشدار دهنده و صداهای موجود در محیط را شناسایی کنند و همچنین بتوانند صدا و گفتار سایر افرادی که با آن ها حرف می زنند یا صدا های پشت تلفن را بفهمند.
کاشت حلزون برای چه کسانی کاربرد دارد؟
کودکان و بزرگسالانی که از کم شنوایی عمیق و یا ناشنوایی کامل رنج می برند میتوانند کاشت حلزون را دریافت کنند.
برای اولین بار سازمان غذا و دارو آمریکا در اواسط دهه ۱۹۸۰ کاشت حلزون را برای درمان مشکلات شنوایی بزرگسالان پذیرفت و آن را تایید کرد. از سال ۲۰۰۰، کاشت حلزون برای استفاده در کودکان واجد شرایط، از سن ۱۲ ماهگی نیز مورد پذیرش قرار گرفت. برای کودکانی که دچار ناشنوایی کامل و یا کم شنوایی عمیق بودند استفاده از کاشت حلزون، در حالی که بسیار کم سن و سال هستند، باعث می شود که آن ها در معرض صدا ها قرار بگیرند و در بهترین دوره برای یادگیری گفتار ( از بدو تولد تا سه سالگی )، بتوانند به خوبی مهارت های گفتاری و زبانی خود را توسعه دهند. تحقیقات نشان می دهد در صورتی که این کودکان کاشت حلزون را قبل از ۱۸ ماهگی دریافت کنند، بهتر می توانند بشنوند و موسیقی و صدا ها را بفهمند و در نهایت بهتر از همتایان خود که کاشت حلزون را در سنین بالاتر دریافت کرده اند، می توانند صحبت کنند. مطالعات همچنین نشان می دهد که کودکان واجد شرایط که کاشت حلزون را پیش از سن ۱۸ ماهگی دریافت می کنند، مهارت های زبانی و کلامی خود را در سطح قابل مقایسه ای با کودکانی که شنوایی طبیعی دارند، توسعه می دهند و در بسیاری از موارد می توانند با حضور در کلاس های درس به موفقیت برسند.
بسیاری از بزرگسالان که تمام یا بخشی از شنوایی خود را در طول زندگی از دست داده اند نیز می توانند از مزایای کاشت حلزون بهره ببرند. آن ها یاد می گیرند تا سیگنال ها به دست آمده از ایمپلنت را با صداهایی که به خاطر می آورند، مرتبط ساخته و همراه کنند. این صدا ها شامل گفتار بدون نیاز به هر گونه سرنخ های تصویری مانند لب خوانی یا نشانه های زبانی است.
چگونه افراد کاشت حلزونی را دریافت می کنند؟
استفاده از کاشت حلزونی به هر دو راهکار درمانی، یعنی هم فرایند جراحی و هم درمان های به خصوص برای یادگیری و بازآموزی حس شنوایی نیاز دارد. عملکرد هر فرد در استفاده از کاشت حلزون به صورت یکسان و مشابه نیست. تصمیم گیری در خصوص دریافت یک ایمپلنت باید با مشاوره و صحبت با چند متخصص همراه باشد که این تیم متخصص باید شامل یک جراح با تجربه در زمینه کاشت حلزون نیز باشد. این فرایند می تواند بسیار هزینه بر و گران باشد. برای مثال، بیمه درمانی یک نفر ممکن است این هزینه ها را پوشش دهد، اما این امر همیشگی نیست. بسیاری از افراد شاید به خاطر یک سری دلایل شخصی استفاده از کاشت حلزون را نپذیرند و از آن استفاده نکنند. فرایند جراحی برای کاشت حلزون معمولاً همیشه فرایند ایمن و بی خطری است، با این حال، عوارض جانبی که هر فرایند جراحی می تواند با خود به دنبال داشته باشد، به عنوان فاکتور های خطر در نظر گرفته می شوند. مورد دیگری که باید در نظر گرفته شود، فرایند یادگیری تفسیر صداهایی است که توسط ایمپلنت ایجاد می شود. این فرایند به زمان و تمرین زیاد نیاز دارد. متخصصان گفتار درمانی و شنوایی شناس ها معمولاً در این فرایند یادگیری همراه می شوند و کمک شایانی خواهند کرد. پیش از انجام هر گونه فرآیند کاشت حلزونی، تمامی این فاکتور ها باید در نظر گرفته شود.