به اينستاگرام مركز ما بپيونديد.آزمون های شنوایی مخصوص اطفال ارائه شده در مرکز شنوایی البرز :
آزمونهای غربالگری شنوایی :OAE
آزمون های الکتروفیزیولوژی : ABR,ASSR
آزمون های پایه ارزیابی شنوایی و درک گفتار :Tympanometry,High frequency Tympanometry PTA,SDS,SRT,Acoustic Reflexes
آزمون های ارزیابی شنوایی برای کودکان کدامند ؟
این آزمون ها میزان توانایی شنیدن فرزند شما را اندازه گیری می کند. اگرچه کم شنوایی امکان دارد که در هر سنی رخ دهد، اما مشکلات شنوایی در دوران نوزادی و اوایل کودکی عواقب جدی در پی خواهد داشت. به این دلیل که شنوایی طبیعی برای رشد گفتار در نوزادان و کودکان نوپا ضروری است. حتی کاهش شنوایی موقتی نیز درک زبان گفتاری و یادگیری تکلم را برای کودک دشوارتر می کند.
شنوایی طبیعی هنگامی اتفاق می افتد که امواج صوتی وارد گوش شما می شوند و پرده گوش شما را مرتعش می سازند. این ارتعاش امواجی را به گوش داخلی و سلول های عصبی می رساند و از این طریق اطلاعات صوتی به مغز فرستاده می شود . این اطلاعات به صداهایی که می شنوید، ترجمه می شود.
کاهش شنوایی وقتی اتفاق می افتد که یک یا چند قسمت از گوش، اعصاب داخلی گوش یا بخشی از مغز که شنوایی ما را کنترل می کند ؛ دچار مشکل شوند. سه نوع کاهش شنوایی وجود دارد:
- کاهش شنوایی انتقالی : این نوع کاهش شنوایی در اثر انسداد مسیر انتقال صدا به گوش ایجاد می شود. این بیماری بیشتر در نوزادان و کودکان کم سن رخ می دهد و اغلب به دلیل عفونت گوش یا مایع در گوش ایجاد می شود. کاهش شنوایی انتقالی معمولا خفیف، موقتی و قابل درمان است.
- کاهش شنوایی حسی-عصبی : این نوع کاهش شنوایی به دلیل اختلال در ساختار گوش و/یا اعصاب کنترل کننده شنوایی ایجاد می شود. ممکن است در بدو تولد وجود داشته باشد یا در اواخر زندگی خود را نشان دهد. کاهش شنوایی حسی-عصبی معمولا دائمی است. این نوع کاهش شنوایی از خفیف (عدم توانایی شنیدن برخی صداها) تا عمیق (عدم توانایی شنیدن هر صدایی) متغیر است.
- کاهش شنوایی آمیخته؛ ترکیبی از کاهش شنوایی انتقالی و حسی -عصبی؛
اگر پزشک متخصص برای کودک شما کم شنوایی تشخیص داد؛ مراحلی وجود دارد که به درمان یا مدیریت بیماری کمک می کند.
نام های دیگر: شنوایی سنجی، آودیوگرافی، آودیومتری، تست صدا
این آزمون ها برای چه مواردی مناسب هستند؟
این آزمون ها به این دلیل انجام می شوند که وجود کم شنوایی و میزان وخامت آن در کودک شما را مشخص کنند.
چرا فرزند من به آزمون شنوایی نیاز دارد؟
آزمایش شنوایی معمول برای بیشتر نوزادان و کودکان توصیه می شود. از نوزادان تازه متولدشده قبل از ترک بیمارستان آزمایش شنوایی گرفته می شود. اگر کودک شما در این تست شنوایی قبول نشده است؛ همیشه به معنای کاهش شنوایی جدی نیست، اما کودک شما باید ظرف سه ماه دوباره آزمایش شود.
در بیشتر کودکان می بایست در معاینات منظم بهداشتی میزان شنوایی نیز بررسی شود. این معاینات ممکن است شامل معاینه فیزیکی گوش باشد که موم اضافی، مایعات یا علائم عفونت بررسی می شوند. آکادمی اطفال آزمایش های شنوایی دقیق تری را در سنین 4 ، 5 ، 6 ، 8 و 10 سالگی توصیه می کند . اگر کودک شما علائم کم شنوایی دارد؛ آزمون های بیشترباید انجام شود.
علائم کم شنوایی در نوزاد شامل کدام موارد است؟
- در واکنش به صداهای بلند حالت پریدن یا لرزیدن نداشته باشد؛
- تا 3 ماهگی به صدای والدین واکنش نشان ندهد؛
- تا 6 ماهگی چشم یا سر خود را به سمت صدا نچرخاند؛
- تقلید صدا یا گفتن چند کلمه ساده در سن 12 ماهگی وجود نداشته باشد.
علائم کم شنوایی در یک کودک نوپا شامل کدام موارد است؟
- تاخیر در گفتار یا بیان کلماتی که درک آن دشوار است. بیشتر کودکان نوپا در 15 ماهگی چند کلمه مانند «مادر» یا «دادا» می گویند؛
- وقتی با نام خود صدا زده می شوند، هیچ پاسخی نمی دهند؛
- بی توجهی.
علائم کاهش شنوایی در کودکان بزرگ تر و نوجوانان شامل کدام موارد است؟
- مشکل در درک آنچه دیگران می گویند؛ به ویژه در یک محیط پر سر و صدا؛
- مشکل در شنیدن اصوات زیر؛
- نیاز به افزایش صدا در تلویزیون یا پخش کننده موسیقی؛
- صدای زنگ در گوش ها.
در آزمون ارزیابی شنوایی چه اتفاقی می افتد؟
آزمایش های شنوایی اولیه اغلب در معاینات منظم انجام می شود. در صورت کم شنوایی احتمالی فرزند شما توسط یکی از ارائه دهندگان زیر آزمایش و معالجه شود:
- یک شنوایی شناس( که در تشخیص، درمان و مدیریت کاهش شنوایی متخصص است)؛
- یک متخصص گوش و حلق و بینی( یک پزشک متخصص در درمان بیماری ها و شرایط گوش، بینی و گلو).
آزمون شنوایی انواع مختلفی دارد. نوع آزمون به سن و علائم کودک شما بستگی خواهد داشت. برای نوزادان و کودکان خردسال آزمونی با استفاده از الکترود (که شبیه برچسب های کوچک هستند) یا پروب برای اندازه گیری شنوایی انجام می شود. آن ها نیازی به پاسخ کلامی ندارند. به کودکان بزرگ تر ممکن است آزمون ارزیابی صدا داده شود. آزمون های صدا برای تشخیص پاسخ به صدا یا کلمات پخش شده در شدت، میزان گام یا /و در محیط های مختلف با وجود سر وصدا انجام می شود.
آزمون پاسخ شنیداری ساقه مغز (ABR) :
با این آزمون وجود کاهش شنوایی حسی – عصبی بررسی می شود و نحوه واکنش مغز به صدا اندازه گیری خواهد شد. از این آزمون بیشتر برای ارزیابی شنوایی کودکان و نوزادان و افراد سخت آزمون استفاده می شود. در طول این آزمون:
- متخصص شنوایی شناسی الکترودها را روی پوست سر و پشت هر گوش قرار می دهد. الکترودها به کامپیوتر متصل می شوند؛
- هدفون های کوچک درون گوش قرار می گیرند؛
- کلیک ها و صداهایی به گوشی ارسال می شوند؛
- الکترودها پاسخ مغز به صداها را اندازه گیری می کنند و نتایج را در رایانه نشان می دهند.
آزمون گسیل صوتی گوش (OAE) :
این آزمون برای نوزادان و کودکان خردسال استفاده می شود. در طول آزمون:
- متخصص شنوایی شناس یک پروب کوچک که شبیه گوشی است را داخل گوش قرار می دهد؛
- صدا به پروب ارسال می شود؛
- این پروب پاسخ گوش داخلی به اصوات را ضبط و اندازه گیری می کند؛
- این تست مشخص می کند که کاهش شنوایی وجود دارد یا نه، اما توانایی تشخیص تفاوت بین کاهش شنوایی انتقالی و حس عصبی یا میزان کاهش شنوایی را ندارد.
آزمون تمپانومتری (Tympanometry) :
چگونگی حرکت پرده گوش را اندازه گیری می کند. در طول آزمون:
- متخصص شنوایی شناسی ، پروب کوچکی را داخل مجرای گوش قرار می دهد؛
- پروب، هوا را به داخل گوش وارد می کند و باعث می شود که پرده گوش به عقب و جلو حرکت کند؛
- ابزاری دقیق داخل دستگاه ،حرکت پرده گوش را روی نمودارهایی به نام “تیمپانوگرام ” ثبت می کند؛
- این آزمایش در تشخیص وجود عفونت گوش یا سایر مشکلات مانند تجمع مایعات یا واکس گوش، وجود سوراخ یا پارگی در پرده گوش به متخصص کمک می کند.
در این آزمون کودک شما باید بسیار آرام بنشیند؛ بنابراین معمولا برای نوزادان یا کودکان خردسال در زمان خواب عمیق انجام می شود.
موارد زیر انواع دیگر آزمایش صدا است:
رفلکس اکوستیک که به آن رفلکس عضله گوش میانی (MEMR) نیز گفته می شود، به چگونگی واکنش گوش به صداهای بسیار بلند می پردازد . در شنوایی طبیعی با شنیدن صداهای بلند یک عضله کوچک درون گوش سفت می شود. به این اتفاق رفلکس صوتی گفته می شود. این رویداد بدون اینکه شما بدانید؛ اتفاق می افتد. در طول آزمون:
- متخصص شنوایی شناس پروب لاستیکی نرم را درون گوش قرار می دهند؛
- یک سری صداهای بلند از طریق پروب ارسال و روی دستگاه ضبط می شوند؛
- دستگاه نشان می دهد که صدا چه زمانی باعث ایجاد رفلکس شده است؛
- اگر ضعف شنوایی زیاد باشد؛ ممکن است صدا برای ایجاد رفلکس بسیار بلند باشد یا امکان دارد که اصلا رفلکس را تحریک نکند.
آزمون تن خالص یا ادیومتری که به آن سنجش شنوایی نیز می گویند. در طول این آزمون:
- فرزند شما هدفون می گذارد؛
- یک سری اصوات به هدفون ارسال می شوند؛
- متخصص شنوایی شناسی ، در طول آزمون میزان صدا و بلندی آن را در نقاط مختلف تغییر می دهد. در بعضی از نقاط ممکن است اصوات به سختی قابل شنیدن باشند؛
- شنوایی شناس از کودک شما می خواهد هر زمان صدای زنگ را شنید؛ به او پاسخ دهد. پاسخ ممکن است بلندکردن دست یا فشاردادن یک دکمه باشد؛
- این تست به شما کمک می کند آرام ترین صداهایی که کودک شما قادر به شنیدن آن در محیط های مختلف است را پیدا کنید.
- به دلیل نیاز همکاری تعاملی کودک شما با آزمونگر ،این آزمون برای کودکان هفت سال به بالا معمولا قابل انجام می باشد .
آزمون ارزیابی گفتار و تشخیص کلمات نیز نشان می دهد که کودک شما چقدر قادر به تشخیص زبان گفتاری است. در طول آزمون:
- فرزند شما هدفون می گذارد؛
- شنوایی شناس از طریق هدفون صحبت می کند و از کودک شما می خواهد یک سری کلمات ساده را که با شدت های مختلف گفته می شود، تکرار کند؛
- شنوایی شناس آهسته ترین گفتاری را که کودک شما قادر به شنیدن آن است، ثبت خواهد کرد؛
- برخی از آزمون ها امکان دارد در محیط پر سر وصدا انجام شود. زیرا بسیاری از افراد با مشکل کم شنوایی در درک گفتار در مکان های شلوغ روبه رو هستند؛
- این آزمون ها برای کودکانی که برای ایجاد مکالمه و درک زبان به اندازه کافی بزرگ شده اند؛ قابل انجام است.
آیا برای آماده سازی برای آزمایش شنوایی لازم است کاری انجام دهیم؟
کودک شما برای آزمایش شنوایی به آماده سازی خاصی نیاز ندارد.
آیا آزمایش شنوایی خطری دارد؟
انجام تست شنوایی خطری ندارد.
نتایج این آزمون چه معنایی دارند؟
نتایج این آزمون وجود کم شنوایی در کودک شما و همچنین نوع آن را از نظر انتقالی یا حسی -عصبی بودن را تشخیص می دهد.
اگر برای فرزند شما کم شنوایی انتقالی تشخیص داده شود؛ متناسب با علت بروز آن پزشک کودک شما ممکن است استفاده از دارو یا جراحی را توصیه کند.
اگر تشخیص پزشک برای کودک شما کم شنوایی حسی -عصبی باشد؛ نتایج شما امکان دارد که یکی از حالت های زیر را نشان دهد:
- ملایم: کودک شما قادر به شنیدن برخی از صداها همانند اصوات خیلی کم یا زیاد نیست.
- متوسط: کودک شما با درک گفتار در یک محیط پر سر وصدا مشکل دارد.
- شدید: کودک شما بیشتر صداها را نمی شنود.
- عمیق: کودک شما هیچ صدایی را نمی شنود.
درمان و مدیریت کاهش شنوایی حسی- عصبی به سن و میزان وخامت آن بستگی دارد. اگر در مورد نتایج سوالی دارید؛ با شنوایی شناس کودک خود صحبت کنید.
آیا مورد دیگری درباره آزمایش شنوایی باید بدانیم؟
روش های زیادی برای کنترل کاهش شنوایی وجود دارد؛ حتی اگر کاهش شنوایی دائمی باشد؛ روش هایی برای مدیریت وضعیت فرزند شما وجود دارد. گزینه های درمان عبارت هستند از:
- سمعک؛ سمعک وسیله ای است که در پشت گوش یا داخل آن استفاده می شود. سمعک صدا را تقویت می کند (بلندتر می کند). برخی از سمعک ها عملکرد پیشرفته تری دارند. شنوایی شناس بهترین گزینه را به شما پیشنهاد می دهد؛
- کاشت حلزون ؛ حلزونی دستگاهی است که با جراحی در گوش کاشته می شود. معمولا در افرادی که کم شنوایی شدیدتری دارند و استفاده از سمعک کاربرد زیادی برای آن ها ندارد؛ انجام می شود. کاشت حلزون صدا را مستقیما به عصب شنوایی می رساند.
- عمل جراحی؛ برخی از انواع کاهش شنوایی با جراحی درمان می شود. مشکلاتی مانند پرده گوش یا استخوان های ریز داخل گوش از این دسته هستند.
