به اينستاگرام مركز ما بپيونديد.بیشتر بیمارانی که به پزشکان گوش و حلق و بینی مراجعه می کنند افرادی هستند که عفونت گوش خارجی دارند.این بیماری حالت های متفاوتی دارد که از وضعیت خفیف تا بسیار شدید متغییر است.
اوتیت گوش خارجی طیف وسیعی از عفونت های مجرا و لاله گوش را در بر میگیرد.این بیماری بسیار شایع است و 5 تا 20 درصد بیماران مراجعه کننده به کلینیک گوش،حلق و بینی را تشکیل می دهد. طبقه بندی اوتیت گوش خارجی بر مبنای بروز بیماری ،محل و زمان بروز آن صورت میگیرد. این طبقه بندی شامل اوتیت خارجی حاد منتشره،اوتیت خارجی مزمن،کورک،عفونت قارچی گوش و اوتیت خارجی بدخیم است .
اوتیت خارجی حاد منتشره:
اوتیت خارجی حاد منتشره نوعی عفونت باکتریایی مجرای گوش است که به دلیل ایجاد زخم در پوست بوجود می آید.معمولا علت بروز آن افزایش رطوبت و یا بالا رفتن درجه حرارت هواست و به بیماری گوش شناگر مشهور است.هرچیزی که باعث اختلال در لایه محافظ چربی شود به تولید و تکثیر باکتری ها کمک می کند.علاوه بر این تمیز کردن کانال گوش با نوک انگشت و یا گوش پاک کن محیطی مناسب را برای رشد باکتری ها فراهم کرده و باعث ایجاد آسیب می شود.از نشانه های اصلی این بیماری میتوان به درد گوش،خارش،احساس پری گوش و کم شنوایی اشاره کرد.علائمی که در معاینه بالینی مشاهده می شوند شامل التهاب ،تورم،ترشح گوش و پوسته پوسته شدن مجرای گوش است.
اوتیت خارجی مزمن:
اوتیت خارجی مزمن هنگامی بوجود می آید که یک درمان ناقص برای اوتیت حاد انجام شود.علاوه براین باقی ماندن عفونت و التهاب خفیف در گوش برای مدت بیشتر از 3 ماه باعث عفونت مزمن می شود.در این حالت درد کمتری وجود دارد اما خارش بسیار شدید است و ترشح پیوسته ادامه دارد.وجود اوتیت خارجی و خارش مجرای گوش ،بیمار را مجبور می کند تا دائما مجرای گوش را دستکاری کند.ترشح باعث بازگشت مجدد اوتیت خارجی حاد می شود و با گذشت زمان مجرای گوش در اثر التهاب پوست کوچک می شود. هدف درمان نگه داشتن پوست مجرای گوش در وضعیت طبیعی و به دنبال آن ترشح مجدد سرومن می باشد.
کورک:
علت ایجاد کورک در گوش عفونت فولیکول های مو است. علامت آن درد گوش بدون وجود ترشح و یا احساس کم شنوایی است. بیمار هنگام کشیدن لاله گوش و با فشار دادن غضروف لاله گوش احساس درد دارد. معاینه بالینی ورم گوش و پوسته پوسته شدن پوست مجرای گوش را نشان می دهد.
عفونت قارچی گوش:
اتومایکوزیس،نوعی عفونت قارچی مجرای گوش خارجی است که در کشور های گرم و مرطوب شایع تر از سایر مناطق است. سایر عواملی که شرایط را فراهم می سازد ،استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها ،سابقه پزشکی ابتلا به دیابت بی مزه و یا سایر اختلال در دستگاه ایمنی بدن است.بیماران اغلب از خارش و ترشحات غلیظ شکایت دارند.معاینات رشد قارچ ها و یا پوسته پوسته های سیاه و سبز مایل به آبی را در مجرای گوش نشان می دهد.
اوتیت خارجی بدخیم:
اوتیت خارجی بدخیم برای اولین بار در سال 1968 میلادی توسط چندلر مطرح شد.این بیماری شامل یک عفونت سودوموناس مجرای گوش خارجی است که تا تخریب استخوان گیجگاهی و فلج اعصاب جمجمه ای و نهایتا تا حد مرگ پیش می رود.این بیماری در افراد دیابتی شیوع بالایی دارد اما منحصرا مربوط به آنها نیست. افرادی که دچار نقص دستگاه ایمنی هستند مثل بیماران مبتلا به ویروس ایدز و یا افرادی که تحت شیمی درمانی قرار میگیرند و یا از داروهایی استفاه می کنند که سیستم ایمنی آنها را ضعیف کرده است در معرض ابتلای به این بیماری قرار دارند.
گونه سودوموناس از راه ترشح آنزیم تمایل دارد به بافت های نرم و استخوانی وارد شود و اگر درمانی صورت نگیرد،عفونت به قسمت قاعده جمجمه منتقل شده و ساقه مغز و اعصاب پایین جمجمه ای را درگیر می کند که به عفونت خون و نهایتا مرگ منجر می شود.
انواع عفونت در گوش خارجی:
بیشتر بیمارانی که به پزشکان گوش و حلق و بینی مراجعه می کنند افرادی هستند که عفونت گوش خارجی دارند.این بیماری حالت های متفاوتی دارد که از وضعیت خفیف تا بسیار شدید متغییر است.
اوتیت گوش خارجی طیف وسیعی از عفونت های مجرا و لاله گوش را در بر میگیرد.این بیماری بسیار شایع است و 5 تا 20 درصد بیماران مراجعه کننده به کلینیک گوش،حلق و بینی را تشکیل می دهد. طبقه بندی اوتیت گوش خارجی بر مبنای بروز بیماری ،محل و زمان بروز آن صورت میگیرد. این طبقه بندی شامل اوتیت خارجی حاد منتشره،اوتیت خارجی مزمن،کورک،عفونت قارچی گوش و اوتیت خارجی بدخیم است .
اوتیت خارجی حاد منتشره:
اوتیت خارجی حاد منتشره نوعی عفونت باکتریایی مجرای گوش است که به دلیل ایجاد زخم در پوست بوجود می آید.معمولا علت بروز آن افزایش رطوبت و یا بالا رفتن درجه حرارت هواست و به بیماری گوش شناگر مشهور است.هرچیزی که باعث اختلال در لایه محافظ چربی شود به تولید و تکثیر باکتری ها کمک می کند.علاوه بر این تمیز کردن کانال گوش با نوک انگشت و یا گوش پاک کن محیطی مناسب را برای رشد باکتری ها فراهم کرده و باعث ایجاد آسیب می شود.از نشانه های اصلی این بیماری میتوان به درد گوش،خارش،احساس پری گوش و کم شنوایی اشاره کرد.علائمی که در معاینه بالینی مشاهده می شوند شامل التهاب ،تورم،ترشح گوش و پوسته پوسته شدن مجرای گوش است.
اوتیت خارجی مزمن:
اوتیت خارجی مزمن هنگامی بوجود می آید که یک درمان ناقص برای اوتیت حاد انجام شود.علاوه براین باقی ماندن عفونت و التهاب خفیف در گوش برای مدت بیشتر از 3 ماه باعث عفونت مزمن می شود.در این حالت درد کمتری وجود دارد اما خارش بسیار شدید است و ترشح پیوسته ادامه دارد.وجود اوتیت خارجی و خارش مجرای گوش ،بیمار را مجبور می کند تا دائما مجرای گوش را دستکاری کند.ترشح باعث بازگشت مجدد اوتیت خارجی حاد می شود و با گذشت زمان مجرای گوش در اثر التهاب پوست کوچک می شود. هدف درمان نگه داشتن پوست مجرای گوش در وضعیت طبیعی و به دنبال آن ترشح مجدد سرومن می باشد.
کورک:
علت ایجاد کورک در گوش عفونت فولیکول های مو است. علامت آن درد گوش بدون وجود ترشح و یا احساس کم شنوایی است. بیمار هنگام کشیدن لاله گوش و با فشار دادن غضروف لاله گوش احساس درد دارد. معاینه بالینی ورم گوش و پوسته پوسته شدن پوست مجرای گوش را نشان می دهد.
عفونت قارچی گوش:
اتومایکوزیس،نوعی عفونت قارچی مجرای گوش خارجی است که در کشور های گرم و مرطوب شایع تر از سایر مناطق است. سایر عواملی که شرایط را فراهم می سازد ،استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها ،سابقه پزشکی ابتلا به دیابت بی مزه و یا سایر اختلال در دستگاه ایمنی بدن است.بیماران اغلب از خارش و ترشحات غلیظ شکایت دارند.معاینات رشد قارچ ها و یا پوسته پوسته های سیاه و سبز مایل به آبی را در مجرای گوش نشان می دهد.
اوتیت خارجی بدخیم:
اوتیت خارجی بدخیم برای اولین بار در سال 1968 میلادی توسط چندلر مطرح شد.این بیماری شامل یک عفونت سودوموناس مجرای گوش خارجی است که تا تخریب استخوان گیجگاهی و فلج اعصاب جمجمه ای و نهایتا تا حد مرگ پیش می رود.این بیماری در افراد دیابتی شیوع بالایی دارد اما منحصرا مربوط به آنها نیست. افرادی که دچار نقص دستگاه ایمنی هستند مثل بیماران مبتلا به ویروس ایدز و یا افرادی که تحت شیمی درمانی قرار میگیرند و یا از داروهایی استفاه می کنند که سیستم ایمنی آنها را ضعیف کرده است در معرض ابتلای به این بیماری قرار دارند.
گونه سودوموناس از راه ترشح آنزیم تمایل دارد به بافت های نرم و استخوانی وارد شود و اگر درمانی صورت نگیرد،عفونت به قسمت قاعده جمجمه منتقل شده و ساقه مغز و اعصاب پایین جمجمه ای را درگیر می کند که به عفونت خون و نهایتا مرگ منجر می شود.
