به اينستاگرام مركز ما بپيونديد.سمعک وسیله‌ای اختیاری برای اکثر مردم با مشکلات شنوایی است، اما برای افراد ناشنوا یا با کم شنوایی شدید تا عمیق ،کاشت حلزون شاید انتخاب بهتری باشد.
تفاوت این دو دستگاه در چیست؟
کاشت‌های حلزونی از طریق عمل کاشت و با کمک متخصص جراحی قرار می‌گیرند. این کاشت‌ها عصب شنوایی را تحریک می‌کنند تا احساس صدا را برای افراد ناشنوا یا کسانی که کم شنوایی شدید دارند فراهم آورند. اما سمعک‌ها قابل جداسازی هستند (کاربران قادر به قرار دادن و خارج کردن سمعک از کانال گوش خود هستند) و به منظور تقویت صداها برای باقیمانده ی شنوایی افراد به کار می‌روند.
سمعک چیست؟
سمعک ها دستگاه‌های الکترونیکی کوچکی هستند که به خصوص برای تقویت صداهای ورودی به گوش طراحی شده‌اند. این دستگاه‌ها توسط متخصصان شنوایی طی ارزیابی شنوایی تجویز می‌شوند. سمعک‌ها برای کودکان و افراد با مشکلات شنوایی حسی-عصبی خفیف تا متوسط کارایی بهتری دارند.
امروزه تمامی سمعک‌ها شامل حداقل یک میکروفن، یک تراشه کامپیوتری برای تقویت و پردازش صدا، یک بلندگو و باتری هستند. صدای تقویت شده برای تبدیل به پالس های الکتریکی مستقیما به گوش داخلی ارسال می‌شوند و در آنجا توسط عصب شنوایی به مغز منتقل می‌شوند.
سمعک‌ها به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند: مدل‌های درون گوشیIET) ) و پشت گوشیBTE) ) که هر کدام در انواع، شکل‌ها، سایزها و رنگ‌های مختلف در دسترس هستند. . سمعک ها قیمت های مختلفی دارند و این اختلاف قیمت به تکنولوژی، ویژگی‌ها، اندازه و کارایی آنها بستگی دارد. پوشش بیمه نیز برای سمعک‌ها متغیر است.
کاشت حلزونی چیست؟
کاشت‌های حلزونی دستگاه‌های پزشکی پیچیده هستند که باید توسط متخصصان پزشکی تحت عمل جراحی کاشته شوند. این دستگاه‌ها از کنار بخش آسیب دیدۀ گوش داخلی گذر می‌کنند تا مستقیما عصب شنیداری را تحریک کنند. کاشت‌های حلزونی شنوایی را برنمی‌گردانند، بلکه احساس صداها را برای افراد ناشنوا یا با کم شنوایی شدید فراهم می‌کنند.
دو بخش اصلی در کاشت‌های حلزونی وجود دارد؛ بخش خارجی و بخش داخلی.
جزء خارجی شامل میکروفن، پردازشگر مکالمه و انتقال دهنده است. سیم کوچکی میکروفن و پردازشگر مکالمه را به انتقال دهنده متصل می‌کند که این سیم در بخش خارجی گوش در بالای دریافت‌کننده قرار می‌گیرد.
جزء داخلی شامل یک دریافت‌کننده می‌شود که در زیر پوست درست در پشت گوش کاشته می‌شود. همچنین به همراه آن یک یا چند مجموعه الکترود در عمق گوش داخلی کاشته می‌شوند.
این دو جزء اصلی با استفاده از یک آهن‌ربای قوی به هم متصل می‌شوند. صدای جمع‌آوری شده توسط میکروفن و پردازشگر مکالمه به دریافت‌کننده منتقل می‌شود و در آنجا به پالس‌های الکتریکی تبدیل شده و به الکترودها ارسال می‌شوند. زمانی که این الکترودها عصب‌های شنوایی را تحریک می‌کنند، مغز سیگنالی برای پردازش صدا دریافت می‌کند.
پیش از عمل کاشت حلزونی، داوطلبین باید تحت ارزیابی‌های شنوایی و روانشناسی، آزمایش پزشکی و عکسبرداری قرار بگیرند. به دلیل نیاز به بستری طولانی پس از این عمل، بیماران (یا والدین آنها) ممکن است مشاوره‌ای در خصوص عملکرد دستگاه‌ها و محدودیت‌های آنها دریافت کنند.
کاشت از طریق جراحی طی عملی 2 تا 4 ساعته تحت بیهوشی عمومی انجام می‌گیرد. پس از چهار تا شش هفته – یا پس از آنکه آثار جراحی از بین رفتند- دریافت‌کننده باید برای تنظیم جز خارجی، فعال کردن دستگاه و برنامه‌ریزی آن به بیمارستان بازگردد.
کدام یک برای شما مناسب است؟
تنها متخصص شنوایی قادر به ارزیابی شنوایی شما و مشخص نمودن دستگاه مناسب شما است. اگر به خوبی نمی‌شنوید، قراری را برای ارزیابی شنوایی خود توسط متخصص مشخص کنید. اگر برای شما کم شنوایی تشخیص داده شد، با ادیولوژیست خود مشورت کنید تا بهترین دستگاه برای ضعف شنوایی، سبک زندگی و بودجه شما معرفی کند.
