به اينستاگرام مركز ما بپيونديد.
بسیاری از فراد مبتلا به بیماری منییر (که به آن هیدروپس اندولنفاتیک ایدیوپاتیک اولیه نیز می گویند) ، هیدروپس آندولنفاتیک ثانویه و میگرن وستیبولار؛ متوجه شدند که رعایت موارد خاصی در رژیم غذاییشان بر مدیریت اختلال آنها تاثیر گزار است.
تعادل مایعات گوش داخلی :
ساختارهای پر شده از مایع سیستم شنوایی و تعادل گوش داخلی به طور معمول مستقل از سیستم کلی مایعات و خون بدن عمل می کنند. مایعی که سلولهای حسی گوش داخلی را دربرمی گیرد (به نام اندولنف شناخته می شود) دارای یک حجم ثابت است و حاوی غلظت های خاص و پایدار سدیم ، پتاسیم ، کلرید و سایر الکترولیت ها است. با صدمه یا بیماری ، حجم و ترکیب اندولنف ممکن است با تغییر در مایعات و/یا خون بدن تغییر کند.
تصور می شود که این نوسانات باعث بروز علائم هیدروپس اندولنف یا بیماری منییر شود این علائم شامل : فشار یا احساس پری در گوش ، وزوز گوش (زنگ زدن در گوش) ، کاهش شنوایی ، سرگیجه و عدم تعادل است. بنابراین ، برای مبتلایان به سندرم منییر یا هیدروپس اندولنفاتیک ثانویه حفظ ثبات مایعات و/یا خون از اهمیت بسزایی برخوردار است.
اهداف رژیم غذایی:
استراتژی های رژیم غذایی برای تنظیم تعادل مایعات شامل تغییر در میزان و نوسانات برخی از مواد مصرفی و کاهش یا قطع مصرف سایر موادی است که می توانند بر گوش داخلی تأثیر منفی بگذارند. این راهکارهای رژیم غذایی ممکن است در یک برنامه غذایی انفرادی گردآوری شده توسط پزشک یا متخصص تغذیه ،گنجانیده شود.
دستورالعمل های عمومی :
1.مصرف مواد غذایی و مایعات را به طور مساوی در طول روز پخش کنید. این موارد شامل مصرف مقدار معینی غذا در هر وعده غذایی ، عدم حذف وعده های غذایی و جایگزینی آن با غذاهای آماده ، و در صورت لزوم خوردن میان وعده در فواصل منظم است. فاصله مساوی و مصرف مایعات به ثبات مایعات در گوش داخلی کمک می کند. هیپوگلیسمی (قند خون پایین) می تواند باعث حملات میگرنی شود. صرف صبحانه بلافاصله بعد از بیدار شدن می تواند به تثبیت سیستم شما در روز کمک کند.
2. از خوردن غذاها و نوشیدنی هایی که در آن نمک و یا قند بالایی وجود دارد خودداری کنید. به طور کلی ، یک رژیم غذایی حاوی میوه های تازه ، سبزیجات و غلات سبوس دار و مصرف کم مواد غذایی کنسرو شده ، فرآوری شده منجمد و سایر غذاهای فرآوری شده به کنترل نمک و قند کمک می کند. مراقب نوشیدن آب میوه باشید زیرا ممکن است قند بسیار بالایی داشته باشد.
3. روزانه مقادیر کافی مایعات بنوشید. مایعات می توانند شامل آب ، شیر و آب میوه های کم قند باشند اما قهوه ، چای کافئین دار ، الکل نوشیدنی های خوبی نیستند. در صورت امکان مایعات اضافی باید قبل و حین ورزش و در هوای گرم نوشیده شوند. مهم است که حتماً در طول روز حداقل 5 لیوان یا بیشتر آب بنوشید. شما نباید یکباره تمام مایعات خود را مصرف کنید.
4- از خوردن غذاها و نوشیدنی های حاوی کافئین خودداری کنید.
5- مصرف الکل را محدود یا قطع کنید.
6. از دخانیات استفاده نکنید.
7. قبل از مصرف ویتامین ها و مکمل ها با پزشک خود مشورت کنید. زیرا ممکن است مصرف بیش از اندازه ی آن ها باعث افزایش علائم شما می شود.
دستورالعمل های خاص :
نمک و سدیم :
مصرف سدیم بر میزان مایعات بدن و تنظیم آنها تأثیر می گذارد. نمک و سدیم یکسان نیستند. نمک سفره (کلرید سدیم) از 40٪ سدیم و 60٪. کلر تشکیل شده است.سدیم به طور طبیعی در تمام غذاها و در آب آشامیدنی وجود دارد.انجمن قلب آمریکا توصیه می کند بزرگسالان سالم میزان سدیم خود را تا بیش از 2400 میلی گرم در روز محدود کنند. افراد دارای رژیم های محدود سدیم ممکن است به 1000 تا 2000 میلی گرم سدیم در روز یا حدود نیم قاشق چای خوری نمک محدود شوند. پزشک هر فرد بهترین تعیین کننده ی مقادیر مناسب دریافت سدیم برای وی خواهد بود.
راهکارهای کاهش مصرف سدیم در خانه :
برخی افراد می دانند که سازگاری با رژیم کم سدیم دشوار است زیرا نمک اغلب برای افزودن طعم به غذاها استفاده می شود. مهم است که در مورد مواد غذایی و ادویه های انتخابی دقت داشته باشید و به دنبال سدیم پنهان در غذاها باشید.
غذاهایی که به طور طبیعی کم سدیم هستند شامل میوه و سبزیجات تازه ، غلات فرآوری نشده و گوشت تازه گاو ، مرغ و ماهی است. برخی از مواد غذایی منجمد یا کنسرو شده بدون نمک اضافه در دسترس است. برای کسانی که به استفاده از نمک عادت کرده اند ، ممکن است غذاها در ابتدا بی طعم باشند ، اما ماستفاده از گیاهان و ادویه جات مختلف می تواند به آنها طعم دهد و خوش طعم تر شوند.
بسیاری از جایگزین های نمک بسته بندی شده تجاری حاوی مخلوطی از گیاهان و ادویه ها هستند. با این حال ، چنین محصولات غالباً حاوی پتاسیم هستند ، که می تواند برخی از شرایط پزشکی را پیچیده کند.
کسانی که به درد کلیه مبتلا هستند ، نباید بدون مشورت با پزشک بعضی خوراکی ها را مصرف کنند.
راهکارهای کاهش مصرف سدیم هنگام صرف غذا در بیرون از منزل :
در رستوران ها ، غذاهای پخته ، غذاهای ترکیبی مانند سوپ یا ماکارونی که همراه با سس هستند را انتخاب نکنید. انتخاب غذاهای ساده از منو – مانند حبوبات کبابی یا کباب شده ، سیب زمینی پخته شده و سالاد پوشیده از روغن و سرکه – می تواند باعث کاهش مصرف نمک شود. بیشتر رستوران ها در كنار غذا ها نمک و سس را می گذارند.جایگزین کردن یک سالاد جانبی یا میوه تازه به جای سیب زمینی سرخ شده یا سایر موارد شور بسیار مفید است. شما همچنین می توانید هنگام پختن غذاهای حاوی سبزیجات نمک را کنار بگذارید. مراقب کلماتی مانند “دودی” یا “سیاه” باشید زیرا غذاهایی که به این صورت تهیه می شوند به طور کلی نمک زیادی دارند.
به دنبال سدیم پنهان باشید.
بسیاری از غذاهای آماده مانند شام های یخ زده ، غذاهای موجود در منوی رستوران های بیرون بر و غذاهای دارای MSG (مونو سدیم گلوتامات) حاوی مقادیر زیادی سدیم هستند. غذاهایی که معمولاً دارای مقادیر بالای سدیم هستند شامل گوشتهای پرداخت شده مانند ژامبون و بیکن ، غذاهای فرآوری شده مانند کنسرو گوشت و سبزیجات و چاشنی هایی مانند سس سویا ، سس کچاپ ، سس خردل ، سس سالاد ، ترشی و زیتون است. سوپ های کنسرو شده و کم آب ، غلات ، پنیر ، چیپس و آجیل شور نیز ممکن است سدیم زیادی داشته باشند.
خواندن برچسب های برای فهمیدن وجود سدیم :
خواندن برچسب روی مواد غذایی بسته بندی شده برای افرادی که رژیم های محدود سدیم دارند ضروری است ، به ویژه به دلیل اینکه برخی غذاهای دارای نمک اضافه ، طعم شور را ندارند. از غذاهایی که نمک را به عنوان یکی از سه ماده اول موجود در برچسب قرار می دهد ، باید اجتناب کرد. لیست های ضروری با کلمات سدیم یا سودا (که بی کربنات سدیم یا جوش شیرین است) یا Na (نماد شیمیایی سدیم) نشان دهنده وجود سدیم در مواد غذایی است. مارک های مختلف را با هم مقایسه کنید تا ببینید کدام یک از آنها حداقل سدیم را دارند.
FDA (سازمان غذا و داروی ایالات متحده) تعاریفی راجع به محتوای سدیم و نمک در برچسب زدن مواد غذایی ایجاد کرده است :
فاقد سدیم یا فاقد نمک: کمتر از 5 میلی گرم سدیم در هر وعده
سدیم بسیار کم: 35 میلی گرم یا کمتر در هر وعده یا 50 گرم مواد غذایی
کم سدیم: 140 میلی گرم یا کمتر در هر وعده یا 50 گرم مواد غذایی
سدیم سبک : حداقل 50 درصد سدیم کمتر. سدیم کم : حداقل 25 درصد سدیم کمتر
نمک کم سدیم: 50 درصد سدیم کمتر از مقدار معمول اضافه شده
بدون نمک ، بدون نمک اضافه شده یا نمکی اضافه نشده است: هیچ نمکی در طی فرآوری اضافه نمی شود.
قند :
وعده های غذایی یا میان وعده هایی که میزان قند بالایی دارند ، می توانند باعث نوسان در حجم مایعات بدن شوند ، که ممکن است علائم دهلیزی را افزایش دهد. به منظور به حداقل رساندن چنین نوساناتی ، غذاهایی با قندهای پیچیده (مانند مواردی که در حبوبات ، غلات سبوس دار ، سیب زمینی و سبزیجات وجود دارد) گزینه های بهتری نسبت به غذاهایی با غلظت بالای قندهای ساده (مانند شکر سفره ، شکر قهوه ای ، عسل، شربت افرا و شربت ذرت) هستند. نکاتی در مورد کاهش مصرف کلی قند شامل نصف کردن مقدار قند در دستور العمل ها ، جایگزینی میوه تازه برای شیرینی های شیرین شده و احتمالاً استفاده از جایگزین های قند است. پاشیدن چند توت یا انواع توت ها می تواند به شیرین کردن ظرف کمک کند.
برچسب خواندن محتوای قند :
در برچسب های مواد غذایی بسته بندی شده ، مواد تشکیل دهنده مواد خام موجود در مواد قندی (به عنوان مثال دکستروز ، فروکتوز و ساکارز) هستند. شربت ذرت ، عسل ، ملاس ، سوربیتول و مانیتول نیز قند هستند. اگر یکی از سه ماده اول موجود در برچسب قند باشد ، میزان قند آن محصول زیاد خواهد بود ، اما همیشه خوب است که مقدار قند واقعی (ذکر شده در گرم) را چک کنید تا مطمئن شوید در آن قند وجود دارد یا خیر به این دلیل که برخی مواد در کل سه یا چهار ماده تشکیل دهنده دارند.
جایگزین های قند :
پزشک می تواند بهترین توصیه را در مورد مناسب بودن جایگزین های قند برای کاهش مصرف قند ارائه دهد. برای استفاده در مواد غذایی ، FDA چهار گروه را برای جایگزین های قند تایید کرده است : ساکارین (شیرین کم) ، آسپارتام (برابر) ، استسولفام-K (شیرین) ، و سوکرالوز (Splenda) معرفی کرده است. با این حال ، ترکیب شیمیایی برخی از جایگزین های قند ممکن است شامل سدیم (به عنوان مثال ، سدیم ساکارید) باشد. بعضی از جایگزین ها از جمله آسپارتام و سوکرالوز همیشه برای استفاده در پخت و پز مناسب نیستند. علاوه بر این ، برخی از نشانه ها وجود دارد که جایگزین های قند می توانند سندرم متابولیک را تحت تأثیر قرار دهند و تعادل آن را برهم زنند .
سایر مواد غذایی :
کافئین محرکی است که می تواند وزوز گوش را بلندتر کرده و علائم دیگر را افزایش دهد. خاصیت دیورتیک کافئین باعث از بین رفتن بیش از حد مایعات بدن از طریق ادرار نیز شود. غذاها و نوشیدنی هایی که اغلب حاوی کافئین هستند شامل شکلات ، قهوه ، نوشابه و چای است.
برخی مکمل ها ، مانند ریشه شیرین بیان ، می توانند در فشار خون و کنترل مایعات اختلال ایجاد کنند. همه مکمل ها از نظر کیفیت یا فرایند تولید مساوی نیستند ، بنابراین بهتر است با پزشک خود بررسی کنید تا دریابید که کدام مکمل ها مناسب هستند.
الکل با تغییر حجم و ترکیب مایعات آن می تواند به طور مستقیم و منفی روی گوش داخلی اثر بگذارد.
جلوگیری از ایجاد میگرن ممکن است به کنترل سرگیجه ناشی از میگرن کمک کند. محرکهای میگرنی شامل غذاهایی هستند که حاوی اسید آمینه تیرامین هستند. نمونه ها شامل شراب قرمز ، جگر مرغ ، گوشت دودی ، خامه ترش و ماست است.
مثال های دیگر شامل شکلات ، موز ، مرکبات ، انجیر ، پنیرهای رسیده (مانند چدار ، استیلتون ، بری ، و کاممبرت) ، آجیل و کره بادام زمینی است. سایر محرکهای میگرنی شامل غذاهایی هستند که حاوی مقادیر زیادی MSG ، غذاهای حفظ شده نیترات / نیترات (مانند هات داگ و فلفل) و مخمر هستند. همه مبتلایان به میگرن تحت تأثیر این عوامل محرک قرار ندارند.
مواد غیر رژیمی :
برخی از داروها حاوی موادی هستند که می توانند علائم اختلالات دهلیزی را افزایش دهند. به عنوان مثال ، آسپرین می تواند وزوز گوش را افزایش دهد و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن می توانند در مکانیسم کنترل مایعات بدن اختلال ایجاد کنند و باعث احتباس آب یا عدم تعادل الکترولیت ها شوند. برخی از داروها حاوی کافئین هستند. آنتی اسیدها ممکن است مقادیر قابل توجهی سدیم داشته باشند. اگر مواد تشکیل دهنده محصول در برچسب بسته بندی قابل خواندن نباشند ، یک داروساز می تواند اطلاعات را ارائه دهد.
نیکوتین (که در محصولات دخانیات و برخی از وسایل کمک به ترک سیگار وجود دارد) می تواند علائم را افزایش دهد ، زیرا با محدود کردن رگ های خونی ، خون رسانی به گوش داخلی را کاهش می دهد. همچنین باعث افزایش کوتاه مدت فشار خون می شود. علاوه بر این ، نیکوتین محرک میگرن است.
