سفر و اختلالات سیستم وستیبولار

انجمن اختلالات سیستم وستیبولار یا VEDA سوالات متدوالی را در خصوص تاثیر سفر بر روی اختلالات سیستم وستیبولار شخص دریافت می کند. سوالاتی از قبیل: آیا سفر علائم را تشدید می کند؟ آیا باید از سفر اجتناب کرد؟ بهترین راه سفر چیست؟ چگونه می شود ناراحتی را در سفر کم کرد؟

شرایط سفر که ممکن است برای شخصی با اختلال سیستم وستیبولار مشکل ساز باشد ، شامل شرایط موجود در ارتفاع زیاد یا تغییرات فشار و الگوهای حرکتی ثابت یا نورپردازی اذیت کننده است. برنامه ریزی سفر که به همراهی شخصی با اختلال سیستم وستیبولار انجام می شود ، باید با درنظر گرفتن نوع و شدت اختلال وستیبولار فرد ، نوع وسیله نقلیه ( قطار، قایق، هواپیما، اتومبیل و غیره) و نوع فعالیت های برنامه ریزی شده در مقصد بر اساس این فرد باشد.

ارتفاع زیاد و تغییر فشار :

براساس نتایج مرکز مطالعات گوش و حلق و بینی و جراحی سر و گردن، مشکلات گوش متداول ترین شکایت پزشکی از سوی تمامی افرادی است که مسافرت هوایی دارند. تغییرات سریع فشار هوا در طول سفر هوایی ممکن است برای برخی از افراد از بابت همسان سازی فشار در گوش میانی اشکال ایجاد کند. این مشکل اغلب هنگامی که هواپیما در حال بلند شدن از زمین است، رخ می دهد ولی ممکن است در مواقع فرود و حرکت از فشار پایین اتمسفر به فشار هوای بالاتر در روی زمین نیز ایجاد شود.

زمانی که فشار گوش میانی تنظیم نشود؛ پرده گوش از طریق یک اثر مکشی دردآور به سمت داخل کشیده می شود. این مسئله روی شنوایی تاثیر می گذارد؛ به این دلیل که پرده گوش کشیده شده دیگر به طور طبیعی در برخورد با صدا مرتعش نمی شود. برای اکثر کسانی که به مسافرت هوایی می روند؛ این اتفاق موقت است و کمترین ناراحتی را برای آن ها در پی خواهدداشت. درحالیکه برای برخی دیگر دردهای مزمن و مشکلاتی در شنوایی و حفظ تعادل ایجاد می شود.

مشکلات تغییرات ناگهانی فشار از طریق سفرهای زمینی به وسیله ماشین و قطار نیز ایجاد می شوند که مربوط به یک تغییر ارتفاع محسوس است( همانند رانندگی در طول کوهستان) ، همچنین بالا و پایین رفتن از طریق آسانسور نیز می تواند مشکل ساز باشد. البته تفریحات آبی نیز که با فرود در عمق آب همراه است؛ از همین دسته به شمار می رود (به این علت که فشار آب با افزایش عمق بیشتر می شود) .

اختلالات سیستم وستیبولارحساس به تغییرات فشار شامل فیستول پری لنف ، هیدروپس اندولنفاتیک ثانویه و بیماری منییر می باشند.

الگوهای حرکتی :

در برخی از انواع حمل و نقل شامل قطار و قایق، حرکات تکرارشونده ای همچون تکان یا چرخش و دوران رخ می دهد. سازگاری با این تکانه ها یا نبود آن ها در هنگام توقف، برای شخصی که دارای سندرم (mal de débarquement  (MdDSاست، مشکل خواهد بود. برای افرادی که در جهت مقابله با اختلال وستیبولار مزمن اقدام به انجام حرکات و تمریناتی در خصوص جبران ضعف کرده اند،  نیز دقیقا همین امر صادق است. پردازش و سازگاری با چنین الگوهای حرکتی دردسرسازی، در صورت نبود نقطه اتکا دیداری که حرکت مرتبط با یک جسم ساکن را تایید کند؛ پیچیده تر خواهد شد(مانند هنگامی که شخص در یک کابین زیر سطحی روی یک قایق قرار دارد).

حساسیت دیداری :

اختلالات وستیبولار متعددی ممکن است ،منجر به ایجاد حساسیت دیداری شوند. جبران نقص عملکرد سیستم وستیبولار، به دلیل کاهش سیگنال های دریافتی مغز از سیستم وستیبولار، اغلب بر افزایش اتکا به کانال بینایی تاثیر می گذارد . بنابراین افزایش روشنایی، محل کم نور یا نور چشمک زن سبب ایجاد ناراحتی و عدم موقعیت آگاهی برای شخصی با اختلال سیستم وستیبولار خواهد شد. مواجهه با چنین موقعیت هایی در اکثر فعالیت های روزمره اتفاق می افتد ، ولی خستگی مربوط به سفر به مناطق ناشناخته، واکنش افراد به مشکلات دیداریِ ناخواسته را افزایش می دهد.

محدودیت ها و توصیه های سفر :

کسانی که مبتلا به حساسیت به تغییر فشار یا مشکلات حرکتی هستند؛ باید با یک پزشک در مورد توصیه های مربوط به سفر مشورت کند. پزشک قادر است، برای بیمار محدودیت ها را مرور کند و اقدامات پیشگیرانه را توصیه کند. استراتژی های محتمل شامل مواردی هستند که در بخش های زیر توصیف می شوند.

استراتژی هایی جهت کمک به تغییرات فشار :

ضداحتقان ها (دکونژستان) همچون داروی Sudafed یا اسپری بینی پیش از شروع سفر هوایی و پیش از زمانی که هواپیما شروع به فرود کند؛ استفاده می شوند. این کار با باز کردن راه تنفس، به همسان سازی فشار هوا در گوش میانی کمک می کند. اغلب انواع ضداحتقان ها و اسپری بینی بدون نسخه پزشک قابل خرید هستند. البته اشخاصی که مشکلات پزشکی خاصی همچون فشار بالای خون، مشکل قلبی، مشکلات اعصاب دارند و زنانی که باردار هستند؛ باید پیش از استفاده با پزشک معالج خود مشورت کنند.

هنگام سفر با هواپیما توجه داشته باشید که چه زمانی نیاز به عمل “پاپ” گوش (باز کردن لوله استاش )دارید. این بدین معنی است که باید هنگامی که هواپیما در حال فرود است، بیدار باشید که با خمیازه کشیدن، بلع انجام دادن یا جویدن آدامس ؛ لوله های استاش را به صورت خودآگاه باز کنید. خمیازه پی در پی در طول فرود بسیار اثربخش است. نوشیدن آب داخل بطری نیز به همین اندازه کمک کننده خواهد بود، جهت این کار همیشه بطری آب به همراه داشته باشید.

پیش از سوار شدن به قطار جهت یک سفر طولانی، از آژانس فروش بلیت بخواهید که لیستی از ایستگاه های بالارونده در طول مسیر را به شما بدهند. به این لیست در طول سفر توجه کنید. با این کار در نقاط بالارونده بیدار و هوشیار خواهید بود و استراتژی های مورد نیاز در بالا جهت تنظیم فشار گوش میانی را انجام خواهید داد.

هنگام رزرو اتاق در هتل، در خصوص طبقات ساختمان سوال کنید. اگر هتل شما یک ساختمان بلند است؛ یک اتاق در سطوح پایین را انتخاب کنید؛ در این صورت، شما در معرض استفاده از آسانسورهای ناراحت کننده جهت دسترسی به اتاق قرار نخواهیدگرفت.

در تعطیلات به مناطقی سفر کنید که زمین و آب و هوایی مناسب برای سطح تحمل شما داشته باشد. برای مثال، اگر علائم شما در هوای مرطوب و گرم بدتر می شود یا اگر در جاده های پرپیج و خم در سفر طولانی با ماشین دچار بیماری می شوید؛ از سفر به مناطقی که این شرایط را دارد؛ خودداری کنید.

همچنین از انجام فعالیت هایی که درگیر تغییرات فشار ناگهانی همچون شیرجه عمیق به داخل استخر است؛ در طول تعطیلات خودداری کنید.

استراتژی هایی که به الگوهای حرکتی کمک می کند :

اگر قرار است یک مسافت طولانی را با قطار سفر کنید که قرار است؛ توقف های ناگهانی گاه و بی گاه داشته باشد؛ چند دقیقه از قطار پیاده شوید و چند قدم پیاده روی کنید. به این صورت بدن شما، قادر خواهد بود که با حساسیت عملکرد روی زمین ثابت منطبق شود. به همین ترتیب، در طول رانندگی با ماشین در مسافت های طولانی، به دفعات از ماشین پیاده شوید و چند دقیقه قدم بزنید.

در قطارهای مسافربری که دو ردیف صندلی دارد؛ روی ردیف جلو که کمترین حرکت یا چرخش را دارد؛ بنشینید.

هنگام مسافرت با قایق، جهت جلوگیری از دریازدگی و بروز علائم خود، به جای قرارگیری داخل کابین ، روی عرشه بمانید و به خط افق خیره شوید. این کار به ایجاد هماهنگی اطلاعات حسی  با تعادل به این دلیل که اطلاعات دیداری درباره ی حرکت قایق با محور افقی ثابت را فراهم می کند ، کمک می کند .

به همین ترتیب، هنگام مسافرت با قطار یا اتومبیل از فعالیت هایی همچون خواندن و کار با کامپیوتر اجتناب کنید. هنگام حرکت روی مناظر خارج از ماشین تمرکز کنید. در صورت امکان روی صندلی جلو و روبروی مسیر سفر بشینید.

اگر با سندرم mal de débarquement دست و پنجه نرم می کنید؛ پس از پایان هر فعالیتی که با حرکت های ثابت همراه است (همچون ماشین، قطار یا قایق).قدم بزنید درحالیکه به خط افق نگاه می کنید .

اگرسندرم mal de débarquement را تجربه کرده اید و علائم شما از بین رفته اند؛ از عودکردن علائم با اجتناب از مواردی که موجب شروع آن می شود؛ جلوگیری کنید.

از پزشک خود در مورد درمان های دارویی که به بیماری حرکتی کمک می کند؛ مشورت بخواهید.

استراتژی هایی جهت کمک به حساسیت نسبت به نور و صدا:

اگر مشکل تعادلی دارید و قرار است که به یک محل ناآشنا سفرکنید؛ وسایلی که به شما در مدیریت مزاحمت های صدا و نور آسیب زننده کمک می کنند را به همراه داشته باشید. این موارد ممکن است شامل : عینک آفتابی، کلاه دارای ویزور، چراغ قوه و گوشگیر باشد.

قرارگیری روی خطوط بلند و راه رفتن در طول ترمینال های هواپیمایی یا ایستگاه های قطار، برای شخصی که دارای اختلال وستیبولار است ،خسته کننده خواهد بود. به این دلیل که این فضاهای باز و بزرگ و طنین انداز موجب عدم موقعیت آگاهی می شوند. در این شرایط، استفاده از چوبدستی یا نگه داشتن دستگیره چمدان کمک کننده است.

برخی از اتومبیل ها دارای شیشه جلوی منحنی هستند که در گوشه ها دارای اعواج است. این مسئله برای اکثر افراد ناراحت کننده نیست. ولی اکثر اوقات برای افرادی که دارای حساسیت های دیداری مرتبط به اختلالات وستیبولار هستند؛ مشکل ساز می شود.  اگر برنامه های مسافرت شما شامل رهن ماشین می شود؛ پیش از امضای قرارداد رهن ماشین، روی صندلی جلو بنشینید که از نبود مشکل دیداری روی شیشه جلو آن و راحتی خود مطمئن شوید.