به اينستاگرام مركز ما بپيونديد.عفونت گوش چیست؟
عفونت گوش، التهاب گوش میانی است که معمولاً در اثر باکتری ایجاد می شود و در هنگام تجمع مایعات در پشت پرده گوش رخ میدهد. هر کسی می تواند به عفونت گوش مبتلا شود ، اما کودکان بیشتر از بزرگسالان به آن مبتلا می شوند. پنج کودک از هر شش کودک حداقل تا تولد سه سالگی خود یک بار به عفونت گوش دچار می شوند. در حقیقت ، عفونت گوش شایع ترین دلیلی است که والدین فرزندشان را به پیش پزشک می برند. نام علمی عفونت گوش اوتیت مدیا (Otitis Media (OM)) است.
علائم عفونت گوش چیست؟
سه نوع اصلی عفونت گوش وجود دارد. هر کدام از آنها علائم مختلفی دارند.
اوتیت مدیای حاد (Acute Otitis Media (AOM)) شایع ترین عفونت گوش است. در این حالت قسمت هایی از گوش میانی آلوده و متورم شده و مایعات در پشت پرده گوش جمع می شوند. این موضوع باعث درد در گوش می شود که معمولاً به آن گوش درد گفته می شود. همچنین در این موارد ممکن است کودک شما تب نیز داشته باشد.
اوتیت مدیا همراه با ترشح (Otitis Media with Effusion (OME)) بعضی مواقع بعد از بروز یک عفونت گوش اتفاق می افتد و مایعات در پشت پرده گوش جمع می شوند. كودك مبتلا به OME ممكن است علامتی نداشته باشد ، اما پزشك می تواند مایعات پشت پرده گوش را با یك وسیله خاص مشاهده کند.
اوتیت مزمن همراه با ترشح (Chronic otitis media with effusion (COME)) زمانی اتفاق می افتد که مایعات برای مدت طولانی در گوش میانی باقی بمانند یا دوباره و دوباره برگردد، حتی اگر عفونتی وجود نداشته باشد. COME مبارزه با عفونت های جدید را برای کودکان سخت تر کرده و همچنین می تواند بر روی شنوایی آنها تأثیر بگذارد.
چطور میتوانم بگویم که فرزندم دچار عفونت گوش شده است؟
بیشتر عفونت های گوش زمانی اتفاق می افتد که کودک شما حتی قادر به حرف زدن نیست. اگر فرزند شما به اندازه ای نیست که بتواند به شما بگوید گوش من درد میکند، در اینجا مواردی هست که می توانید به آن ها توجه کنید:
- ضربه زدن یا کشیدن در گوش /گوش ها
- عصبانیت و گریه
- مشکل خواب
- تب (به ویژه در نوزادان و کودکان کوچکتر)
- تخلیه مایع از گوش
- تلو تلو خوردن،منگی یا عدم تعادل
- مشکل در شنیدن یا پاسخ دادن به صداهای آرام
چه چیزی سبب بروز عفونت در گوش می شود؟
عفونت گوش معمولا در اثر باکتری ایجاد می شود و اغلب بعد از آنکه کودک دچار گلودرد ، سرماخوردگی یا عفونت تنفسی فوقانی می شود ، شروع می شود. اگر عفونت تنفسی فوقانی باکتریایی باشد ، همین باکتریها ممکن است در گوش میانی پخش شوند. اگر عفونت تنفسی فوقانی در اثر ویروس باشد و سرماخوردگی های ویروسی ایجاد شود ، ممکن است باکتریها به محیط متاثر از ویروس ها کشیده شده و به عنوان یک عفونت ثانویه به گوش میانی منتقل شوند. به دلیل عفونت ، مایعات در پشت پرده گوش جمع می شوند.
اجزاء گوش
در تصویر زیر گوش که قسمتهای گوش خارجی را نشان می دهد شامل: پینه و کانال شنوایی. قسمتهای گوش میانی: پرده گوش ، استخوان چکشی ، استخوان سندانی و رکابی و در قسمت های گوش داخلی: عصب شنوایی ، حلزون حلزون و لابیرنت. همچنین مجرای استاش و آدنوئیدها نیز نشان داده شده اند.
گوش دارای سه قسمت اصلی است: گوش بیرونی ، گوش میانی و گوش داخلی. گوش بیرونی ، که به آن پینه نیز گفته می شود ، شامل همه چیزهایی است که در بیرون نیز مشاهده می کنیم- فلپ خمیده گوش که به لاله گوش منتهی میشود-به همراه کانال گوش خارجی که از بیرون گوش تا پرده گوش امتداد یافته است . پرده گوش ،غشایی است که گوش خارجی را از گوش میانی جدا می کند.
گوش میانی – جایی که عفونت گوش رخ می دهد – بین پرده گوش و گوش داخلی قرار دارد. در گوش میانی، سه استخوان ریز به نام چکشی ، سندانی و رکابی وجود دارد که ارتعاشات صوتی را از گوش خارجی به گوش داخلی منتقل می کنند. استخوان های گوش میانی توسط هوا احاطه شده اند.
گوش داخلی شامل سه مجرای نیم دایره ایی شکل است که به ما در حفظ تعادل کمک می کند. حلزون گوش ، بخشی دیگر از گوش داخلی است ، که ارتعاشات صدا را از گوش میانی به سیگنالهای الکتریکی تبدیل می کند و عصب شنوایی هم این سیگنال ها را از حلزون تا مغز حمل می کند.
سایر قسمت هایی که نزدیک گوش هستند نیز می توانند در ایجاد عفونت گوش نقش داشته باشند. لوله استاش یک گذرگاه کوچک است که قسمت فوقانی گلو را به گوش میانی وصل می کند. کار آن تأمین هوای تازه گوش میانی ، تخلیه مایعات و ثابت نگهداشتن فشار هوا بین بینی و گوش است.
آدنوئیدها لایه های کوچکی از بافت هستند که در پشت بینی و در بالای گلو و در نزدیکی مجرای شیپوراستاش قرار دارند. آدنوئیدها بیشتر از سلولهای سیستم ایمنی ساخته شده اند. آنها با به دام انداختن باکتری هایی که از طریق دهان وارد بدن می شوند ، با عفونت مبارزه می کنند.
چرا کودکان بیشتر از بزرگسالان مبتلا به عفونت گوش می شوند؟
دلایل مختلفی وجود دارد که باعث می شود کودکان نسبت به بزرگسالان بیشتر به عفونت گوش مبتلا شوند.
شیپور استاش در کودکان نسبت به بزرگسالان کوچکتر وافقی تر است. این مسئله باعث می شود که خروج مایعات از گوش حتی در شرایط عادی سخت تر باشد. اگر مجرای استاش به دلیل سرماخوردگی یا بیماری تنفسی با ایجاد التهاب یا انسداد با موکوز مسدود شده باشد ، ممکن است مایعات نتوانند تخلیه شوند. سیستم ایمنی کودکان به اندازه سیستم ایمنی بزرگسالان کارآمد نیست زیرا هنوز در حال کامل شدن است به همین خاطر کار کودکان برای مقابله با عفونت ها دشوار تر است. به عنوان بخشی از سیستم ایمنی بدن ، آدنوئیدها به باکتری هایی که از بینی و دهان وارد بدن می شوند پاسخ می دهند. گاهی باکتریها در آدنوئیدها گرفتار می شوند و باعث ایجاد عفونت مزمن می شوند که می تواند به مجرای استاش و گوش میانی منتقل شود.
پزشک چگونه عفونت گوش میانی را تشخیص می دهد؟
اولین کاری که پزشک انجام می دهد این است که در مورد سلامتی فرزندتان از شما سؤال بپرسد. آیا اخیراً فرزند شما دچار سرماخوردگی یا گلودرد شده است؟ آیا در خوابیدن مشکل دارد؟ آیا گوش های خود را می کشد؟ اگر به نظر بیاید که فرزندتان عفونت گوش دارد ، ساده ترین روش برای پزشک استفاده از ابزاری به نام اتوسکوپ برای دیدن گوش است که اگر پرده گوش قرمز و پر رنگ باشد نشان دهنده عفونت است.
یک پزشک همچنین ممکن است از یک اسکوپ پنوماتیک ، که هوا را درون کانال گوش می فرستد، استفاده کند تا مایعات پشت پرده گوش را بررسی کند. یک پرده گوش طبیعی معمولاً راحت تر از یک پرده گوشی که مایعات در پشت آن جمع شده است به عقب و جلو حرکت خواهد کرد.
تمپانومتری ، یک آزمایش تشخیصی دیگر است که پزشک ممکن است در صورت عدم تشخیص ، از آن استفاده کند. تمپانومتر یک پلاگین کوچک و نرم است که دارای یک میکروفون و بلندگو کوچک می باشد .این دستگاه با تغییر فشار هوا در داخل کانال گوش می تواند میزان انعطاف پذیری پرده گوش در فشارهای مختلف را اندازه گیری کند.
منبع : سایت رسمی موسسه گفتار، زبان و شنوایی آمریکا (ASHA)
عفونت گوش میانی چیست؟
