به اينستاگرام مركز ما بپيونديد.مطالعه ای جدید توسط دانشمندان چشم و متخصصان گوش ماساچوست در 6 سپتامبر در مجله Ear and Hearing منتشر شد. طبق این مطالعه کم شنوایی انتقالی مزمن که می تواند ناشی از عفونت گوش میانی باشد نقش موثری بر اختلالات تشخیص گفتار ایفا می کند. این مطالعه نشان می دهد که عدم درمان صحیح عفونت ها یا سایر بیماری هایی که به طور مزمن بر گوش میانی تاثیر می گذارند، ممکن است منجر به نقص عصبی و افزایش سختی در شنیدن در محیط های پر سر و صدا شود.
نتایج نشان می دهد که محرومیت مزمن از صدا منجر به مشکلات تشخیص گفتار سازگار با سیناپتوپاتی حلزون ( cochlear synaptopathy ) می شود. این وضعیت را با نام کم شنوایی پنهان نیز می شناسند. بر این اساس متخصصان می بایست به فکر تقویت شنوایی در کم شنوایی های انتقالی یک طرفه باشند.
امواج صوتی ابتدا از کانال گوش ،سپس پرده ی گوش و استخوانچه های گوش میانی عبور می کنند.این امواج در گوش داخلی به سیگنال های الکتریکی تبدیل می شوند. در نهایت نیز از طریق عصب شنوایی به مغز منتقل خواهند شد. کم شنوایی انتقالی زمانی رخ می دهد که انتقال صدا از مجرای گوش به گوش داخلی مختل شود. در نتیجه منجر به کاهش سطح صدا و عدم توانایی شنیدن صدا های آهسته می شود. از طرفی دیگر،کاهش شنوایی حسی-عصبی در گوش داخلی هنگامی که تبدیل ارتعاشات ناشی از صدا به سیگنال های الکتریکی در عصب شنوایی آسیب می بیند، رخ می دهد .
عفونت های گوش میانی شایع ترین علت مراجعه به پزشکان در میان کودکان ایالات متحده است. زیرا حدود 75 درصد از کودکان قبل از سن 3 سالگی یک یا چند مورد از عفونت گوش را تجربه می کنند. ممکن است این عفونت ها مجددا اتفاق بیفتد و برای چندین ماه نیز ادامه داشته باشد. در نتیجه در برخی موارد مشکلات ارتباطی حتی پس از رفع بیماری نیز ادامه خواهد داشت.
در مطالعه جدید محققان پرونده شنوایی 240 بیمار را بررسی کردند. این افراد معمولا به کم شنوایی حاد یا مزمن مبتلا بودند، در حالی که عملکرد حسی –عصبی طبیعی در آزمون های شنوایی داشتند. محققان دریافتند که بیماران دارای کم شنوایی انتقالی طولانی مدت با درجه متوسط یا درجه متوسط روبه شدید نمرات تشخیص گفتار کمی در گوش آسیب دیده نسبت به گوش سالم داشتند. حتی زمانی که گفتار آنقدر بلند بود که کاملا قابل شنیدن باشد.
مطالعه جدید اعتبار تحقیقات قبلی را که توسط دکتر میسون بر موش های بالغ در سال 2015 انجام شد، تایید می کند. این تحقیق نشان می دهد که اختلال شنوایی انتقالی در طولانی مدت منجر به از بین رفتن اتصالات سیناپسی بین سلول های حسی گوش داخلی و عصب شنوایی که سیگنال های الکتریکی را به مغز منتقل می کند ، می شود . محققان این نوع جدید از آسیب حسی – عصبی را اولین بار پس از در معرض نویز و صدای بلند قرارگرفتن شناسایی کردند و این اختلال را «سیناپتوپاتی حلزون » یا «کم شنوایی پنهان» می نامند.
دکتر مایسون می گوید: «افرادی که دچار کم شنوایی در یک گوش هستند، اغلب تمایلی به انجام توان بخشی یا درمان ندارند. زیرا این افراد به توانایی گوش سالم خود اکتفا می کنند. مطالعه ما نشان می دهد که در صورت عدم درمان، به مرور زمان درک گفتار برای این افراد دشوار می شود.» او می گوید: «اگر آنچه ما در موش ها مشاهده کردیم، برای انسان ها نیز صادق باشد، این احتمال وجود دارد که محرومیت یک طرفه صدا بر گوش سالم نیز تاثیر بگذارد.» .اهمیت این موضوع با توجه به این که کودکان مبتلا به کم شنوایی نامتقارن دچار مشکلات بیشتری در زمینه تحصیلی، اجتماعی و رفتاری هستند، نمایان می شود.
Source: www.news-medical.net
