به اينستاگرام مركز ما بپيونديد.خستگی:
بسیاری از مبتلایان به اختلال وستیبولار با یک بیماری مزمن در حال مقابله هستند و باید به آهستگی حرکت کردن عادت کنند. وضعیت پزشکی آنها همیشه قابل مشاهده نیست، بنابراین ممکن است دیگران وضعیت یا خستگی آن ها را درک نکنند.
اگر به یک اختلال مزمن وستیبولار مبتلا هستید؛ احتمالاً با احساس خستگی دست و پنجه نرم می کنید که ممکن است؛ خودجوش بودن را از شما بگیرد. زمانی‌که احساس خوبی دارید؛ ممکن است زیاده روی کنید و بعداً هزینه آن را بپردازید.
این مهم است که بیاموزید با خستگی مقابله کنید و به میزان مورد نیاز به خود استراحت بدهید. جهت کاهش آن ممکن است نیاز به اخذ تصمیمات سخت ولی ضروری داشته باشید. این برای خیلی از افراد یک تغییر بزرگ محسوب می شود.
به صورت شاخص، شناخت نشانه های اولیه خستگی بسیار مهم است؛ بنابراین شما می دانید چه زمانی دست از کار بکشید. بررسی حالات بدن خود را بیاموزید؛ سپس آنچه جهت احیای مجدد خود لازم است را انجام دهید. شما باید آنچه برای شما بهترین است را انجام دهید.
عوامل موثر در خستگی:
استرس محصول فرعی نیاز به انجام امور است؛ شما خود این نیاز را ایجاد می کنید یا توسط دیگران ایجاد می شود. سطح استرس بالا موجب کاهش انرژی می شود.
درد در احساس خستگی نقش دارد. با درد، انرژی بدن به آسانی تخلیه می شود؛ زیرا در هشدار مداوم قرار دارد. به علاوه، هنگام رویارویی با حالت دائمی خستگی، شخص همیشه از میزان خستگی خود آگاهی ندارد.
سیستم وستیبولار آسیب دیده ،انرژی را تحلیل می برد ؛ زیرا مغز مجبور است پیام های غلطی را در خصوص جهت گیری مکانی و عملکرد دقیق ماهیچه ها جهت حفظ تعادل تفسیر کند. تلاش بیشتری جهت حفظ ثبات دید نیاز است .
عامل دیگری که در خستگی تاثیر دارد، احساس گناه فرد به دلیل ناتوانی در عملکرد، پس از بروز این مشکل است. این مسئله با تنبل فرض شدن توسط اطرافیان پیچیده تر خواهد شد. یادگیری پذیرش آنچه می توانید انجام دهید و آنچه نمی توانید اهمیت دارد. بیاموزید که خود را با استاندارد هایی که تنظیم کرده اید، هماهنگ کنید. در غیر این صورت، احساس گناه و غم، انرژی شما را از بین می برد.
مقابله با خستگی:
جهت جلوگیری از تلاش و تقلای بیش از حد، بیاموزید که اولویت های خود را شناسایی کنید. آنچه که مهم است را با این پرسش ها از خود، مورد ارزیابی قرار دهید. چه وظایفی نیاز است که حتماً انجام شوند؟ آیا من باید این وظایف را انجام دهم یا دیگران هم می توانند آن را انجام دهند؟
با اهدافی که برای خود تعیین کرده اید زندگی کنید؛ به جای اینکه سعی در برآورده کردن انتظارات اطرافیان داشته باشید. اگر به جامعه یا انتظارات سایرین اجازه دهید؛ اولویت های شما را تعیین کنند؛ شما ممکن است سلامتی خود را به خطر بیندازید و خستگی خود را افزایش دهید.
پذیرش توانایی ها و عدم توانایی ها خود را بیاموزید. زیاد کار نکنید. به جای بله، نه بگویید. شما همیشه می توانید از جمله ” اجازه دهید در مورد آن فکر کنم” پیش از بله گفتن استفاده کنید. به یاد داشته باشید که شما تنها مسئول زندگی خود هستید.
یک استراتژی مثبت جهت مقابله این است که درخواست کمک کنید و آن را بپذیرید. دریافت کمک از دیگران راهی جهت فراغت از آن چیزی است که انجام آن اهمیت دارد.
جهت حفظ انرژی همچنین اهمیت دارد که خواب کافی، تغذیه مناسب و ورزش منظم داشته باشید. خواب ناکافی بدن را از یک استراحت ضروری محروم می کند. یک رژیم غذایی ضعیف به میزان قابل‌توجهی روی سطح انرژی تأثیر می‌گذارد. استفاده از وعده های غذایی مناسب توان ذهنی و جسمی شما را تقویت می کند. سرانجام، عدم استفاده از ماهیچه ها موجب تحلیل رفتن و آتروفی آنها می شود. بنابراین ورزش منظم مهم است.
مقایسه حال و گذشته :
از خود سوال کنید: آیا من روی گذشته متمرکز شده ام- کسی که بودم و آنچه که قبلاً قادر به انجام آن بودم؟ آیا من به آنچه در گذشته وجود داشته چسبیده‌ام؟ زندگی در گذشته انرژی را هدر می دهد. تمرکز مثبت از توانایی های فعلی پشتیبانی می کند.
با سوگواری جهت آنچه از دست داده اید، قادر خواهید بود آنچه بود را رها کنید. بعد از آن، شخص بهتر توانایی حرکت به سوی آنچه هست را دارد. این موضوع تمرکز روی چیزهای ممکن و با ارزش را آسان می کند.
اگر شخص در پذیرش وضعیت خود یا تنظیم اولویت ها دچار مشکل شده است؛ دریافت کمک اصولی بسیار مفید خواهد بود. برخی از افراد درخواست کمک را نشانه ضعف می دانند، در صورتی که با هدف بازگشت به مسیر، دریافت کمک دقیقاً نشانه قدرت است.
کنترل خستگی :
- وضعیت درمانی خود را کنترل کنید؛ در مورد بیماری خود و مواردی که جهت مدیریت آن وجود دارد؛ اطلاع پیدا کنید.
- جهت تشخیص و رسیدگی به اولویت های خود اقدام کنید.
- شیوه یکنواخت داشته باشید. فعالیت خود را با استراحت متعادل کنید.
- فعالیت هایی که انرژی شما را کم می کنند، بشناسید و قدم به قدم آن ها را کاهش دهید.
- محدودیت های خود را بپذیرید.
- جهت حفظ نگرش مثبت تلاش کنید.
- با خود صادق باشید.
استرس :
استرس به بیماری کمک می کند. در افرادی که مشکلات سلامتی مزمنی همچون اختلال تعادل دارند، استرس علائم را تشدید خواهد کرد. توانایی مقابله با علائم بیماری توسط فرد در مواجهه با عدم درک مشکل از جانب دیگران سخت تر خواهد شد؛ این مشکل ممکن است زمانی رخ دهد که شخص اختلالی در سلامتی دارد که برای دیگران قابل مشاهده نیست. به عنوان مثال، صندلی چرخدار یا عصا وجود نداشته باشد. در این مورد، خانواده و دوستان ممکن است به سختی متوجه شوند که چرا فعالیت های عادی دیگر قابل انجام نیست. افرادی که اختلالات غیرقابل مشاهده دارند، در موقعیت تنش‌زایی هستند و به سختی قادرند خود را توجیه کنند.
بیاموزید که وضعیت خود را چک کنید و اولویت های خود را تشخیص دهید.
بیاموزید که آنچه می توانید انجام دهید و آنچه نمی توانید را بپذیرید.
سه مرحله برای مدیریت استرس وجود دارد:
- علائم استرس را از طریق آنچه بدن به شما می‌گوید، بشناسید. به طور مثال، اگر متوجه شدید سردرد یا احساس تنش در پشت گردن به طور معمول در مواقع استرس‌زا برای شما اتفاق می افتد، بیاموزید که به این سیگنال ها توجه کنید.
- منابع استرس خود را مشخص کنید.
- جهت مدیریت استرس اقدام کنید. عادات غذایی سالمی داشته باشید. استراحت و ورزش کافی را انجام دهید. توصیه‌های پزشکی را دنبال کنید. جهت درخواست کمک مردد نباشید. به یک گروه پشتیبانی ملحق شوید.
با دوستان خود آزادانه ارتباط بر قرار کنید. یاد بگیرید که بخندید. حس شوخ طبعی یک مکانیسم مقابله عالی است. فلسفه زندگی شخصی و نگرش شما در احساس شما نسبت به خود و نحوه تعامل شما با دیگران موثر است.
- مسئولیت سلامتی خود را برعهده بگیرید
- خود را آموزش دهید. سوال بپرسید. همه مواردی که جهت آگاهی مشکلات خود نیاز دارید، مطالعه کنید. از پزشک خود در خصوص نتایج مورد انتظار درمان و زمانی که طول می کشد، سوال کنید. توصیه ها و دستورالعمل های پزشک را دنبال کنید.
- خود را ارزیابی کنید. فعالیت ها و موقعیت هایی که علائم شما را بدتر یا بهتر می کنند، مشخص کنید. یک یادداشت روزانه کمک‌کننده است.
- متناسب باشید. به تدریج با یک برنامه منظم تمرین کنید. اگر یک درمان فیزیکی برای شما تجویز شده است، به صورت دائم آن را دنبال کنید. جهت بهترین تعادل، تلاش کنید به وزن ایده‌آل برسید.
- به رژیم خود توجه کنید. سیستم وستیبولار به محرک هایی همچون کافئین (قهوه، چای، کوکا و شکلات) حساس است. این غذاها و الکل و دخانیات علائم را تشدید می کنند. غذاهایی که از مقادیر فراوانی نمک و شکر تشکیل شده اند؛ علائم را در برخی افراد افزایش می دهد. از تاثیراتی که غذاها روی شما دارند، آگاه باشید.
- محیط خود را تنظیم کنید. اگر نور زیاد و صدای بلند بر شما تاثیرگذار است؛ مواجهه خود را با آن کم کنید. از مراکز خرید و سوپرمارکت ها زمانی که خلوت هستند، بازدید کنید. از رانندگی در شب و زمانی که لازم است از برف پاک‌کن استفاده کنید و رانندگی بین رمب های آزادراه اجتناب کنید.
- با دیگران ارتباط برقرار کنید. به دوستان و خانواده خود کمک کنید در مورد اختلال شما آگاهی پیدا کنند. خود را ایزوله نکنید.
- دوستان و خانواده خود را از نیازهایتان مطلع کنید. ممکن است برای دیگران سخت باشد که درک کنند چرا قادر به شرکت در بعضی فعالیت ها نیستید. هنگام بحث در مورد نیازهای خود، در مورد آنچه که برای شما بهترین است، مطمئن باشید.
