صدا هراسی (فونوفوبیا)

فونوفوبیا یا ترس از صدا :

فوبیا یک ترس شدید و غیرمنطقی از یک شی، شخص، حیوان، فعالیت یا موقعیت خاص است.

فونو فوبیا که به آن لیگیروفوبیا نیز می گویند، ترس غیرمنطقی از صداهای بلند است. نام آن از کلمات یونانی صدا (phōno) و ترس (phobos) گرفته شده است.

آیا فونوفوبیا یک اختلال شنوایی است؟

به طور کلی، طبیعی است که مردم از صداهای ناگهانی یا بلند، مانند آتش بازی یا موسیقی که ناگهان بسیار بلند می شود، مبهوت شوند. ولی صدای بلند ناگهانی و غیرمنتظره می تواند باعث حملات اضطراب در فردی شود که از فونو فوبیا رنج می برد. این افراد دائماً در ترس از وقوع این صداها زندگی می کنند. بنابراین، فونوفوبیا به عنوان یک اختلال اضطرابی طبقه بندی می شود که در واقع به مسائل شنوایی ارتباطی ندارد.

علائم فونو فوبیا :

فونو فوبیا تعدادی علائم مشترک با سایر اختلالات اضطرابی دارد. علائم فونوفوبیا ممکن است شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:

• میل به فرار
• تعرق مفرط
• ضربان قلب نامنظم
• حالت تهوع یا سرگیجه
• وحشت زدگی
• غش کردن

با این حال، فونوفوبیا را می توان با ترس شدید از صداهای بلند و تغییرات خلقی شدید پس از شنیدن آنها از سایر اختلالات متمایز کرد.

درمان فونوفوبیا :

در حالی که هیچ روش مشخصی برای درمان فونوفوبیا وجود ندارد، چندین نوع درمان برای کمک به بیماران برای مقابله با علائم آن مفید بوده است. می توان از بعضی روش ها در ترکیب با داروهای تجویزی برای کمک به کاهش اضطراب استرس استفاده کرد.

درمان شناختی رفتاری: جلسات گفتگو با درمانگر با هدف تغییر نحوه تفکر و رفتار بیمار در مواجهه با صداهای بلند انجام می شود. تغییر الگوهای منفی می تواند سطح اضطراب بیمار را کاهش دهد.

مواجهه درمانی گروهی: این شامل قرار دادن تدریجی گروهی از افراد در همان اتاق در معرض صداهای بلندتر است. این واقعیت که آنها در یک محیط امن هستند می تواند به کاهش ناراحتی آنها کمک کند.

تکنیک‌های آرام‌سازی: تمرین‌های تنفسی یا آرام‌سازی عضلانی می‌توانند به بیمار کمک کنند تا بر احساسات خود کنترل داشته باشد.

فونوفوبیا را نباید با هایپراکوزیس (حساسیت بیش از حد به صداهای خاص) یا میسوفونیا (واکنش شدید به صداهای خاص) اشتباه گرفت. اما فونوفوبیا ممکن است گاهی به شکل شدیدی از میسوفونیا اشاره داشته باشد.